Birisi, petri kaplarında kendisinin binlerce minyatür versiyonunu yetiştirmeyi planlıyor. Evet, doğru okudunuz—kendi hücrelerini ve organlarını çoğaltan organoid avatarlar.

Fikir? Bu canlı replikaları takviyeler, ilaçlar ve beslenme deneyleri için kişisel denekler olarak kullanmak. Ne işe yaradığını tahmin etmek yerine, tam hücresel yapıyı paylaşan biyolojik klonlardan gerçek zamanlı geri bildirim alacaklar.

Bu, o ilacı yutmadan önce vurulan mikro-senin atılabilir bir ordusuna sahip olmak gibi. Kişiselleştirilmiş tıbbın steroitleri, insan denemeleri riskleri olmadan.

Ama işte burada bir dönüş var: eğer organları tabaklarda büyütebiliyorsak, kendimizi var olmaktan çıkarma noktasına mı yaklaşıyoruz? Yoksa sadece biyolojiyi, kodu hacklediğimiz gibi mi hackliyoruz?