Kraliyet sesleri, şimdi AI telif hakkı savaşına katılıyor. Önemli bir Britanyalı yazar, yayımlanan eserlerinin makine öğrenimi modellerini eğitmek için izin alınmadan kullanıldığını açıkladı. Tepki? En üst düzeylerden gelen cesaretlendirme, direniş göstermeye devam etmeleri için.

Bu sadece başka bir teknoloji tartışması değil. Yaratıcı endüstrileri sert bir şekilde etkiliyor. Yazarlar, sanatçılar, müzisyenler—hayatlarının çalışmalarının, onay vermedikleri algoritmalara beslenmesini izliyorlar. Tazminat? Sıfır. Kredi? Hiçbiri.

Bunu ilginç kılan, kimin dikkat ettiğidir. Geleneksel kurumlar bu savaşları kabul etmeye başladığında, bir şeylerin değiştiğini işaret eder. Belki de yapay zeka gelişiminin mevcut hakların üzerinden geçemeyeceği yönünde artan bir farkındalık var. Ya da belki de geri tepme nihayet önemli olacak kadar yüksek.

Temel gerilim çözülmemiş durumda. Teknoloji şirketleri, yararlı yapay zeka oluşturmak için büyük veri setlerine ihtiyaçları olduğunu savunuyor. Yaratıcılar ise fikri mülkiyetlerinin ücretsiz ham madde olmadığını iddia ediyor. Her iki tarafın da geçerli noktaları var, ancak şu anda denge bozulmuş gibi görünüyor.

Web3 insanları için, bu farklı bir etki yaratıyor. Dağıtık sistemler, yaratıcıların eserleri üzerinde daha fazla kontrol sahibi olmasını vaat ediyor. Akıllı sözleşmeler, atıf ve tazminatı otomatikleştirebilir. Ancak henüz orada değiliz ve merkezi AI laboratuvarları hızla ilerliyor.

Mücadele devam ediyor. Yazarlar örgütleniyor. Hukuki zorluklar artıyor. Ve görünüşe göre, hatta kraliyet mensupları bile taraf tutuyor. Bunun bir şeyleri değiştirip değiştirmeyeceği henüz belli değil.