Bir fren tanıyorum, birkaç yıl önce bir şirkette orta kademe yöneticiydi. O zamanlar, konut kredisini erken kapatmak için ayırdığı 500.000'i dikkatlice bu çevreye soktu.

Şu anda hesapta bulunan rakamlar birkaç kez yükselip alçaldı, yine de oldukça dikkate değer. Ama hayatında pek bir değişiklik yok, elektrikli bisikleti hala o, sebze pazarına gitmekte devam ediyor.

Sonradan bu iki yıl içindeki bazı işlem kayıtlarına baktığımda, bugünlere gelmesinin şansla değil, çoğu insanın tam tersi olan bir disiplin ve sabırla mümkün olduğunu anladım.

2020 yılında, Bitcoin bir yükseliş sonrası sürekli derin geri çekilmelere girdiğinde, pazarda her yerde panik duygusu vardı. O, kritik destek seviyelerinde aşamalı olarak alım yaptı. Dedi ki: "Büyük paranın pozisyon alması için dalgalanma ve temizleme gerekir, tıpkı dev balinaların aç karnına yemek yemesi gibi, önce etrafındaki küçük balıkları ve karidesleri korkutup kaçırmak zorundalar."

Bir seferinde, hafif pozisyonla katıldığı bir sahte proje kötü haberler sonrası sürekli değer kaybetti ve toparlanma çok zayıf oldu. O doğrudan zarara uğrayarak ayrıldı. Çok geçmeden proje yavaş yavaş sıfıra indi. Daha sonra bana şöyle dedi: "Gerçek satış genellikle bir bıçakla et kesmek gibi olur, toparlanma gücü yoksa, kimsenin devralmak istemediği anlamına gelir."

En çok aklımda kalan, onun "boş pozisyon" konusundaki görüşü. Ayı piyasası o birkaç ay boyunca, çoğu zaman pozisyonu çok düşüktü, kendisini takip eden bazı kişilere kitap okumayı, spor yapmayı ve çeşitli temel mantıkları araştırmayı öğretti. Bazıları onu çok temkinli buldu, o da şöyle dedi: "Almayı bilen bir çıraktır, boş pozisyonu tutabilen ustadır."

Yemek neredeyse bitmek üzereyken, ağzını silip bana sordu: "Piyasada çoğu insanın sonunda neden kaybettiğini biliyor musun? Bu, yeterince akıllı olmamaktan değil, bir gecede zengin olmayı düşünmekten ve yavaş yavaş zenginleşme temposunu kabul etmemekten kaynaklanıyor."