Washington yine berbat etti.

5 Kasım'da, Senato geçici bütçe tasarısını bir kez daha çöpe attı. Artık hükümetin kapanma süresi 35 günü geçecek - yeni bir rekor, tarihindeki en uzun süre.

Siyasi bir komedi gibi mi geliyor? Ama piyasa öyle düşünmüyor.

**Makine durduğunda para nereye gider?**

Hükümet kapandığında, zincirleme etki başlar: Ekonomik veriler yayımlanmaz, politika boşluğa düşer, dolar likiditesi kontrolden çıkar ve kredi sistemi çatlaklar gösterir. Wall Street'teki o eski ustalar bu oyunu en iyi bilenlerdir - her kapanmada, ilk tepkileri haber beklemek değil, varlıkları kaydırmaktır.

Bu sefer de aynı. Tek fark, para akışının biraz sıradışı olması.

**Merkezileşmeden çekil, nereye gidiyorsun?**

Geçmişte böyle bir durumla karşılaştığımızda, sadece altın, İsviçre frangı ve Japon yeni gibi üç seçenek vardı. Ama şimdi yeni bir seçenek daha var: Kongre tartışmalarından etkilenmeyen ve durmayan şeyler - blok zinciri sistemleri.

Düşün, geleneksel finans hükümet onayına, banka işlemlerine ve veri güncellemelerine dayanır. Bu dişliler bir kez tıkandığında, bütün sistem tıkanır. Ama blok zinciri buna dayanmaz, kod çalışır, işlemler devam eder, veriler şeffaf ve sorgulanabilir, kimsenin onayına ihtiyaç yok.

Polygon gibi altyapılar, şimdi bu "güven transferi" dalgasını yakalıyor.

**Kara kuğu değil, dönüm noktası**

Hükümetin kapanmasını rastgele bir olay olarak mı görmek? Çok naif. Bu, finansal düzenin yeniden yapılandırılmasının sinyali:

- Devlet tahvilleri satılamıyor, doların itibarı düşüyor, yatırımcılar yedek aramaya başlıyor.
- Veri kesintisi, politika boşluğu, paniğin riskten korunma talebini artırması
- Merkezileşmiş sistemin zayıflığı defalarca doğrulandı, merkeziyetsiz anlatı giderek daha akıcı hale geliyor.

Daha da kötü olan arka plan: ABD tahvil getirileri aşırı yüksek, bütçe açığı hala devam ediyor... (Sonraki verileri anlıyorsunuz)

Fonlar aptal değildir. Eski sistemler güvenilir olmamaya başladığında, kendilerine bir yol bulurlar.