Pazar güçlerinin tek başına insanların ve çevrenin kaderini belirlemesine izin vermek mi? Bu, toplumsal çöküş için bir tarif.

Bunu düşün. İş gücü, istediğin gibi atıp tutabileceğin değiştirilebilir bir ürün değildir. İnsan işçilerini kullanılabilir kaynaklar gibi ele alamazsın—onları rastgele kaydırmak, sınırsız bir şekilde sömürmek ya da ihtiyaç duyulmadıklarında rafın üzerine bırakmak doğru değildir.

Emek gücünü saf bir meta haline dönüştürme fikri, temelde önemli bir şeyi atlıyor. "Emek gücü"nün arkasında gerçek bir insan var. İhtiyaçları olan. Sınırlara sahip olan. Piyasa işlemlerinin ötesinde bir yaşamı olan.

Tüm korumaları kaldırıp saf piyasa mantığını her şeyi yönetmesine izin verdiğinizde, verimliliği optimize etmiyorsunuz. Toplulukları bir arada tutan sosyal dokuyu parçalıyorsunuz. Pazarın görünmeyen eli, iyi niyetli bir güç değil—kontrolsüz bırakıldığında, acımasızca yıkıcı olabilir.

Bu, piyasa karşıtı bir duygu değil. Piyasaların sınırları olması gerektiğini kabul etmektir. Bazı şeyler—insan onuru, çevresel sürdürülebilirlik, toplumsal uyum—kesin piyasa özgürlüğünün kurbanı edilemez.