Mahkemelerde ilginç gelişmeler yaşanıyor. Öğrenci kredisi affı mücadelesini hatırlıyor musunuz? Hukuki gözlemciler, Yüksek Mahkeme'nin karşılaşabileceği olası bir paradoksu işaret ediyor.

İşte mesele şu: eğer yargıçlar önceki yönetimin bazı idari politikalarını iptal ederse, ancak mevcut başkanın gümrük tarifeleri hamlelerine göz yumar ise, bu dikkat çekebilir. Burada bahsedilen Major Questions doktrini—yani, ajansların açık Kongre onayı olmadan ne kadar yetki talep edebileceğini sınırlayan hukuki bir ilke.

Bu doktrin son zamanlarda güç kazanıyor. Mahkemeler, farklı politika alanlarında yürütme organının aşırı gücünü denetlemek için onu kullanıyor. Ama hukukta tutarlılık önemli, değil mi? Aynı standart farklı yönetimler arasında uygulanmazsa, insanlar bunun gerçekten hukuki ilkelerle mi yoksa başka şeylerle mi ilgili olduğunu sorgulamaya başlar.

Bu sadece akademik değil. Mahkemelerin yürütme yetkisini nasıl yorumladığı, ticaret politikalarından düzenleyici uygulamalara kadar her şeyi etkiliyor—özellikle de ajansların yeni sektörlerde denetim yaklaşımlarını. Yargıçlar, bir konunun Kongre katılımını gerektiren "önemli soru" olup olmadığını belirlerken, esasen idari gücün sınırlarını çiziyorlar.

Görünüm de önemli. Mahkemeler, meşruiyet algısına dayanır. Siyasi çizgiler arasında tutarsız görünmek? Bu, herhangi bir yargı organı için iyi bir izlenim değildir ve partizan çekişmelerin dışında kalmaya çalışırken olumsuz bir izlenim yaratabilir.