Ulusal güvenlik altyapısını güçlendirmek mantıklı—özellikle jeopolitik gerilimler piyasaları gergin tutarken. Mevcut yönetimin savunma kapasitesini artırma çabası sadece askeri duruşla ilgili değil; aynı zamanda hükümet harcamaları önceliklerini ve dolayısıyla ekonomik politikayı da etkiliyor.

Ama işin içine girince işler karmaşıklaşıyor. Gerçek tehditlere karşı sistemleri geliştirmek ile bütçeleri boş yere şişiren, güvenlik kazançlarını orantısız şekilde azaltan gösteriş projelerine kaynak aktarmak arasında fark var. Sözde "Altın Kubbe" kavramı etkileyici görünebilir, ama altın kaplama gerçekten stratejik değer katıyor mu, yoksa sadece pahalı bir gösteri mi?

Her aşırı savunma harcamasına aktarılan dolar, altyapıya, teknoloji geliştirmeye veya ekonomik teşvike akmayan bir dolar—bunlar uzun vadeli piyasa istikrarını gerçekten sağlayan faktörler. Yatırımcılar bu bütçe kararlarının nasıl şekillendiğine dikkat etmeli. Aşırı hükümet harcamaları tarihsel olarak mali açıdan zorlanmaya yol açmış ve bu da sonunda hisse senetleri ve riskli varlıklar üzerinde olumsuz etkiler yaratmıştır.

Akıllı savunma? Kesinlikle. İsrafçı aşırılık güç gösterisi olarak mı? Bu başka bir hikaye. Piyasalar verimliliği ödüllendirir, şişirilmiş bütçeleri değil.