Katman 2 Tanımı Tartışması Ethereum Topluluğunu Parçalara Ayırıyor

Ethereum'un ölçeklendi̇rme çözümü arayışı, Katman 2 (L2) ölçeklendi̇rme çözümlerinin hızlı yükselişini tetiklemiştir, ancak bu başarı, Ethereum topluluğu içinde istemeden önemli bir felsefi tartışmayı ateşlemiştir. Çatışmanın özü, tam olarak bir L2'yi neyin oluşturduğuna dair teknik ve ekonomik tanım etrafında dönmektedir ve dolayısıyla, hangi projelerin Ethereum'un temel güvenlik garantilerini meşru bir şekilde miras aldığıdır.

'Gerçek' Katman 2 Güvenliğini Tanımlama

Tartışma, L2'lerin tüm işlem verilerini Ethereum'un ana ağına (Layer 1) geri göndermeleri gerekip gerekmediği üzerine yoğunlaşıyor, böylece 'gerçek' L2'ler olarak kabul edilebiliyorlar. Optimistic Rollups ve ZK-Rollups gibi çözümler bu prensibe uyarak, veri erişilebilirliği ve nihai uzlaşma için ana zinciri kullanarak güvenlik sağlar. Ancak, teknik olarak yan zincirlere daha yakın olabilecek diğer ölçeklendirme çözümleri genellikle kendi konsensüs mekanizmaları ile çalışır ve yalnızca minimal kanıtlar sunar, bu da iddia ettikleri güvenliği sulandırıp sulandırmadığı konusunda bir tartışmaya yol açar.

“L2 konseptinin orijinal ruhu, Ethereum için güvenli ve merkeziyetsiz bir ölçeklendirme çözümü sağlamaktı.”

Ekonomik ve Merkezileşme Endişeleri

Teknik argümanların ötesinde, tartışmanın ekonomik ve merkezsizlikle ilgili sonuçları vardır. Eleştirmenler, çekirdek rollup modelinden sapma gösteren L2'lerin, kullanıcı ücretlerini toplarken ana ağın güvenliğine tam olarak katkıda bulunmadıkları için merkezileşme riskini artırabileceğini ve Ethereum’un ekonomik değerini azaltabileceğini savunuyor. Tanımlar ve uygulamalardaki bu farklılık, ekosistem genelinde değişken güvenlik ve çekim sonluğu ile parçalı bir kullanıcı deneyimine yol açtı. Sonuç olarak, topluluk temel bir soru ile boğuşuyor: Tüm “Katman 2'ler” eşit mi yaratılmıştır, yoksa Ethereum ekosisteminin bütünlüğünü korumak için paylaşılan bir güvenlik ve veri modeline kesinlikle uymaları mı gerekmektedir?